ஞாயிற்றுக்கிழமை ஆகஸ்ட் 13, 2023
“"தீமையை விட்டு விலகுவதே செம்மையானவர்களுக்குச் சமனான பாதை; தன் நடையைக் கவனித்திருக்கிறவன் தன் ஆத்துமாவைக் காக்கிறான்."”
“The highway of the upright is to depart from evil: he that keepeth his way preserveth his soul.”
1 வானங்கள் தேவனுடைய மகிமையை வெளிப்படுத்துகிறது, ஆகாயவிரிவு அவருடைய கரங்களின் கிரியையை அறிவிக்கிறது.
7 கர்த்தருடைய வேதம் குறைவற்றதும் ஆத்துமாவை உயிர்ப்பிக்கிறதுமாயிருக்கிறது; கர்த்தருடைய சாட்சி சத்தியமும், பேதையை ஞானியாக்குகிறதுமாயிருக்கிறது.
8 கர்த்தருடைய நியாயங்கள் செம்மையும், இருதயத்தைச் சந்தோஷிப்பிக்கிறதுமாயிருக்கிறது; கர்த்தருடைய கற்பனை தூய்மையும், கண்களைத் தெளிவிக்கிறதுமாயிருக்கிறது.
9 கர்த்தருக்குப் பயப்படுகிற பயம் சுத்தமும், என்றைக்கும் நிலைக்கிறதுமாயிருக்கிறது; கர்த்தருடைய நியாயங்கள் உண்மையும், அவைகள் அனைத்தும் நீதியுமாயிருக்கிறது.
10 அவைகள் பொன்னிலும், மிகுந்த பசும்பொன்னிலும் விரும்பப்படத்தக்கதும், தேனிலும் தேன்கூட்டிலிருந்து ஒழுகும் தெளிதேனிலும் மதுரமுள்ளதுமாய் இருக்கிறது.
14 என் கன்மலையும் என் மீட்பருமாகிய கர்த்தாவே, என் வாயின் வார்த்தைகளும், என் இருதயத்தின் தியானமும், உமது சமுகத்தில் பிரீதியாயிருப்பதாக.
1. The heavens declare the glory of God; and the firmament sheweth his handiwork.
7. The law of the Lord is perfect, converting the soul: the testimony of the Lord is sure, making wise the simple.
8. The statutes of the Lord are right, rejoicing the heart: the commandment of the Lord is pure, enlightening the eyes.
9. The fear of the Lord is clean, enduring for ever: the judgments of the Lord are true and righteous altogether.
10. More to be desired are they than gold, yea, than much fine gold: sweeter also than honey and the honeycomb.
14. Let the words of my mouth, and the meditation of my heart, be acceptable in thy sight,
O Lord, my strength, and my redeemer.
பாடம் பிரசங்கம்
5 என் ஆத்துமாவே நீ ஏன் கலங்குகிறாய்? ஏன் எனக்குள் தியங்குகிறாய்? தேவனை நோக்கிக் காத்திரு; அவர் சமுகத்து இரட்சிப்பினிமித்தம் நான் இன்னும் அவரைத் துதிப்பேன்.
8 ... கர்த்தர் பகற்காலத்திலே தமது கிருபையைக் கட்டளையிடுகிறார்; இராக்காலத்திலே அவரைப் பாடும்பாட்டு என் வாயிலிருக்கிறது; என் ஜீவனுடைய தேவனை நோக்கி விண்ணப்ஞ்செய்கிறேன்.
5 Why art thou cast down, O my soul? and why art thou disquieted in me? hope thou in God: for I shall yet praise him for the help of his countenance.
8 …the Lord will command his lovingkindness in the daytime, and in the night his song shall be with me, and my prayer unto the God of my life.
1 கர்த்தர் சாமுவேலை நோக்கி: இஸ்ரவேலின்மேல் ராஜாவாயிராதபடிக்கு, நான் புறக்கணித்துத் தள்ளின சவுலுக்காக நீ எந்தமட்டும் துக்கித்துக்கொண்டிருப்பாய்; நீ உன் கொம்பை தைலத்தால் நிரப்பிக்கொண்டுவா; பெத்லெகேமியனாகிய ஈசாயினிடத்துக்கு உன்னை அனுப்புவேன்; அவன் குமாரரில் ஒருவனை நான் ராஜாவாகத் தெரிந்துகொண்டேன் என்றார்.
4 கர்த்தர் சொன்னபடியே சாமுவேல் செய்து, பெத்லெகேமுக்குப் போனான்; அப்பொழுது அவ்வூரின் மூப்பர் தத்தளிப்போடே அவனுக்கு எதிர்கொண்டுவந்து, நீர் வருகிறது சமாதானமா என்றார்கள்.
5 அதற்கு அவன்: சமாதானந்தான்; கர்த்தருக்குப் பலியிடவந்தேன்; நீங்கள் உங்களைப் பரிசுத்தம்பண்ணிக்கொண்டு, என்னுடனேகூடப் பலிவிருந்துக்கு வாருங்கள் என்றான்; மேலும் ஈசாயையும் அவன் குமாரரையும் பரிசுத்தம் பண்ணி, அவர்களைப் பலிவிருந்துக்கு அழைத்தான்.
6 அவர்கள் வந்தபோது, அவன் எலியாபைப் பார்த்தவுடனே: கர்த்தரால் அபிஷேகம்பண்ணப்படுபவன் இவன் தானாக்கும் என்றான்.
7 கர்த்தர் சாமுவேலை நோக்கி: நீ இவனுடைய முகத்தையும், இவனுடைய சரீரவளர்ச்சியையும் பார்க்கவேண்டாம்; நான் இவனைப் புறக்கணித்தேன்; மனுஷன் பார்க்கிறபடி நான் பாரேன்; மனுஷன் முகத்தைப் பார்ப்பான்: கர்த்தரோ இருதயத்தைப் பார்க்கிறார் என்றார்.
11 உன் பிள்ளைகள் இவ்வளவுதானா என்று ஈசாயைக் கேட்டான். அதற்கு அவன்: இன்னும் எல்லாருக்கும் இளையவன் ஒருவன் இருக்கிறான்; அவன் ஆடுகளை மேய்த்துக்கொண்டிருக்கிறான் என்றான்; அப்பொழுது சாமுவேல் ஈசாயை நோக்கி: ஆள் அனுப்பி அவனை அழைப்பி; அவன் இங்கே வருமட்டும் நான் பந்தியிருக்கமாட்டேன் என்றான்.
12 ஆள் அனுப்பி அவனை அழைப்பித்தான்; அவன் சிவந்தமேனியும், அழகியகண்களும், நல்ல ரூபமுமுள்ளவனாயிருந்தான்; அப்பொழுது கர்த்தர்: இவன் தான், நீ எழுந்து இவனை அபிஷேகம்பண்ணு என்றார்.
13 அப்பொழுது சாமுவேல்: தைலக்கொம்பை எடுத்து, அவனை அவன் சகோதரர் நடுவிலே அபிஷேகம்பண்ணினான்; அந்நாள்முதற்கொண்டு, கர்த்தருடைய ஆவியானவர் தாவீதின்மேல் வந்து இறங்கியிருந்தார்; சாமுவேல் எழுந்து ராமாவுக்குப் போய்விட்டான்.
1 And the Lord said unto Samuel, How long wilt thou mourn for Saul, seeing I have re-jected him from reigning over Israel? fill thine horn with oil, and go, I will send thee to Jesse the Beth-lehemite: for I have provided me a king among his sons.
4 And Samuel did that which the Lord spake, and came to Beth-lehem.
5 And he sanctified Jesse and his sons, and called them to the sacrifice.
6 And it came to pass, when they were come, that he looked on Eliab, and said, Surely the Lord’s anointed is before him.
7 But the Lord said unto Samuel, Look not on his countenance, or on the height of his stature; because I have refused him: for the Lord seeth not as man seeth; for man looketh on the outward appearance, but the Lord looketh on the heart.
11 And Samuel said unto Jesse, Are here all thy children? And he said, There remaineth yet the youngest, and, behold, he keepeth the sheep. And Samuel said unto Jesse, Send and fetch him: for we will not sit down till he come hither.
12 And he sent, and brought him in. Now he was ruddy, and withal of a beautiful countenance, and goodly to look to. And the Lord said, Arise, anoint him: for this is he.
13 Then Samuel took the horn of oil, and anointed him in the midst of his brethren: and the Spirit of the Lord came upon David from that day forward.
55 தாவீது பெலிஸ்தனுக்கு எதிராகப் புறப்பட்டுப்போகிறதைச் சவுல் கண்டபோது, அவன் சேனாபதியாகிய அப்னேரைப் பார்த்து: அப்னேரே, இந்த வாலிபன் யாருடைய மகன் என்று கேட்டான்; அதற்கு அப்னேர்: ராஜாவே, எனக்குத் தெரியாது என்று உம்முடைய ஜீவனைக்கொண்டு சொல்லுகிறேன் என்றான்.
56 அப்பொழுது ராஜா: அந்தப் பிள்ளையாண்டான் யாருடைய மகன் என்று விசாரி என்றான்.
57 தாவீது பெலிஸ்தனைக் கொன்று திரும்புகையில், அப்னேர் அவனைச் சவுலுக்கு முன்பாக அழைத்துக்கொண்டு போய்விட்டான்; பெலிஸ்தனுடைய தலை அவன் கையில் இருந்தது.
58 அப்பொழுது சவுல்: வாலிபனே, நீ யாருடைய மகன் என்று அவனைக் கேட்டதற்கு, தாவீது: நான் பெத்லெகேம் ஊரானாயிருக்கிற உம்முடைய அடியானாகிய ஈசாயின் மகன் என்றான்.
55 And when Saul saw David go forth against the Philistine, he said unto Abner, the captain of the host, Abner, whose son is this youth? And Abner said, As thy soul liveth, O king, I cannot tell.
56 And the king said, Inquire thou whose son the stripling is.
57 And as David returned from the slaughter of the Philistine, Abner took him, and brought him before Saul with the head of the Philistine in his hand.
58 And Saul said to him, Whose son art thou, thou young man? And David answered, I am the son of thy servant Jesse the Beth-lehemite.
1 அவன் சவுலோடே பேசி முடிந்த பின்பு, யோனத்தானுடைய ஆத்துமா தாவீதின் ஆத்துமாவோடே ஒன்றாய் இசைந்திருந்தது; யோனத்தான் அவனைத் தன் உயிரைப்போலச் சிநேகித்தான்.
2 சவுல் அவனை அவன் தகப்பன் வீட்டுக்குத் திரும்பிப்போக ஒட்டாமல், அன்று முதல் தன்னிடத்தில் வைத்துக் கொண்டான்.
3 யோனத்தான் தாவீதைத் தன் ஆத்துமாவைப் போலச் சிநேகித்ததினால், அவனும் இவனும் உடன்படிக்கைபண்ணிக் கொண்டார்கள்.
12 கர்த்தர் தாவீதோடேகூட இருக்கிறார் என்றும் தன்னை விட்டு விலகிப்போனார் என்றும், சவுல் கண்டு, தாவீதுக்குப் பயந்து,
13 அவனைத் தன்னைவிட்டு அப்புறப்படுத்தி, அவனை ஆயிரம்பேருக்கு அதிபதியாக வைத்தான்; அப்படியே அவன் ஜனத்திற்கு முன்பாகப் போக்கும் வரத்துமாயிருந்தான்.
14 தாவீது தன் செய்கைகளிலெல்லாம் புத்திமானாய் நடந்தான்; கர்த்தர் அவனோடேகூட இருந்தார்.
15 அவன் மகா புத்திமானாய் நடக்கிறதைச் சவுல் கண்டு, அவனுக்குப் பயந்திருந்தான்.
1 And it came to pass, when he had made an end of speaking unto Saul, that the soul of Jonathan was knit with the soul of David, and Jonathan loved him as his own soul.
2 And Saul took him that day, and would let him go no more home to his father’s house.
3 Then Jonathan and David made a covenant, because he loved him as his own soul.
12 And Saul was afraid of David, because the Lord was with him, and was departed from Saul.
13 Therefore Saul removed him from him, and made him his captain over a thousand; and he went out and came in before the people.
14 And David behaved himself wisely in all his ways; and the Lord was with him.
15 Wherefore when Saul saw that he behaved himself very wisely, he was afraid of him.
1 தாவீதைக் கொன்றுபோடும்படிக்கு, சவுல் தன் குமாரனாகிய யோனத்தானோடும் தன் ஊழியக்காரர் எல்லாரோடும் பேசினான்.
2 சவுலின் குமாரனாகிய யோனத்தானோ, தாவீதின்மேல் மிகவும் பிரியமாயிருந்தான்; அதனால் யோனத்தான் தாவீதுக்கு அதை அறிவித்து: என் தகப்பனாகிய சவுல் உம்மைக் கொன்று போட வகைதேடுகிறார்; இப்போதும் நாளைக்காலமே நீர் எச்சரிக்கையாயிருந்து, மறைவான இடத்தில் ஒளித்துக்கொண்டிரும்.
3 நான் புறப்பட்டுவந்து, நீர் வெளியிலிருக்கும் இடத்தில் என் தகப்பன் பக்கத்திலே நின்று, உமக்காக என் தகப்பனோடே பேசி, நடக்கும் காரியத்தைக் கண்டு, உமக்கு அறிவிப்பேன் என்றான்.
4 அப்படியே யோனத்தான் தன் தகப்பனாகிய சவுலோடே தாவீதுக்காக நலமாய்ப் பேசி, ராஜா தம்முடைய அடியானாகிய தாவீதுக்கு விரோதமாய்ப் பாவஞ்செய்யாதிருப்பாராக; அவன் உமக்கு விரோதமாகப் பாவஞ்செய்யவில்லை; அவன் செய்கைகள் உமக்கு மெத்த உபயோகமாயிருக்கிறதே.
5 அவன் தன் பிராணனைத் தன் கையிலே வைத்துக்கொண்டு, அந்தப் பெலிஸ்தனைக் கொன்றதினாலே, கர்த்தர் இஸ்ரவேலுக்கெல்லாம் பெரிய இரட்சிப்பைக் கட்டளையிட்டதை நீர் கண்டு, சந்தோஷப்பட்டீரே; இப்போதும் முகாந்தரமில்லாமல் தாவீதைக் கொல்லுகிறதினால், குற்றமில்லாத இரத்தத்திற்கு விரோதமாக நீர் பாவஞ்செய்வானேன் என்றான்.
6 சவுல் யோனத்தனுடைய சொல்லைக் கேட்டு: அவன் கொலைசெய்யப்படுவதில்லை என்று கர்த்தருடைய ஜீவனைக்கொண்டு ஆணையிட்டான்.
1 And Saul spake to Jonathan his son, and to all his servants, that they should kill David.
2 But Jonathan Saul’s son delighted much in David: and Jonathan told David, saying, Saul my father seeketh to kill thee: now therefore, I pray thee, take heed to thyself until the morning, and abide in a secret place, and hide thyself:
3 And I will go out and stand beside my father in the field where thou art, and I will commune with my father of thee; and what I see, that I will tell thee.
4 And Jonathan spake good of David unto Saul his father, and said unto him, Let not the king sin against his servant, against David; because he hath not sinned against thee, and because his works have been to thee-ward very good:
5 For he did put his life in his hand, and slew the Philistine, and the Lord wrought a great salvation for all Israel: thou sawest it, and didst rejoice: wherefore then wilt thou sin against innocent blood, to slay David without a cause?
6 And Saul hearkened unto the voice of Jonathan: and Saul sware, As the Lord liveth, he shall not be slain.
14 இயேசு கலிலேயாவிலே வந்து, தேவனுடைய ராஜ்யத்தின் சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கித்து:
14 Jesus came into Galilee, preaching the gospel of the kingdom of God,
31 மறுபடியும், அவர் தீரு சீதோன் பட்டணங்களின் எல்லைகளை விட்டுப் புறப்பட்டு, தெக்கப்போலியின் எல்லைகளின் வழியாய்க் கலிலேயாக் கடலருகே வந்தார்.
32 அங்கே கொன்னைவாயுடைய ஒரு செவிடனை அவரிடத்தில் கொண்டுவந்து, அவர் தமது கையை அவன்மேல் வைக்கும்படி வேண்டிக்கொண்டார்கள்.
33 அப்பொழுது, அவர் அவனை ஜனக்கூட்டத்தை விட்டுத் தனியே அழைத்துக்கொண்டுபோய், தம்முடைய விரல்களை அவன் காதுகளில் வைத்து, உமிழ்ந்து, அவனுடைய நாவைத்தொட்டு.
34 வானத்தை அண்ணாந்து பார்த்து, பெருமூச்சுவிட்டு: எப்பத்தா என்றார். அதற்குத் திறக்கப்படுவாயாக என்று அர்த்தமாம்.
35 உடனே அவனுடைய செவிகள் திறக்கப்பட்டு, அவனுடைய நாவின் கட்டும் அவிழ்ந்து, அவன் செவ்வையாய்ப் பேசினான்.
36 அதை ஒருவருக்கும் சொல்லவேண்டாமென்று அவர்களுக்குக் கட்டளையிட்டார்; ஆகிலும் எவ்வளவு அதிகமாய் அவர்களுக்குக் கட்டளையிட்டாரோ, அவ்வளவு அதிகமாய் அவர்கள் அதைப் பிரசித்தம்பண்ணி,
37 எல்லாவற்றையும் நன்றாய்ச் செய்தார்; செவிடர் கேட்கவும், ஊமையர் பேசவும்பண்ணுகிறார் என்று சொல்லி, மேன்மேலும் ஆச்சரியப்பட்டார்கள்.
31 …departing from the coasts of Tyre and Sidon, he came unto the sea of Galilee, through the midst of the coasts of Decapolis.
32 And they bring unto him one that was deaf, and had an impediment in his speech; and they beseech him to put his hand upon him.
33 And he took him aside from the multitude, and put his fingers into his ears, and he spit, and touched his tongue;
34 And looking up to heaven, he sighed, and saith unto him, Ephphatha, that is, Be opened.
35 And straightway his ears were opened, and the string of his tongue was loosed, and he spake plain.
36 And he charged them that they should tell no man: but the more he charged them, so much the more a great deal they published it;
37 And were beyond measure astonished, saying, He hath done all things well: he maketh both the deaf to hear, and the dumb to speak.
24 அப்பொழுது, இயேசு தம்முடைய சீஷர்களை நோக்கி: ஒருவன் என்னைப் பின்பற்றி வர விரும்பினால், அவன் தன்னைத்தான் வெறுத்து, தன் சிலுவையை எடுத்துக்கொண்டு என்னைப் பின்பற்றக்கடவன்
25 தன் ஜீவனை ரட்சிக்க விரும்புகிறவன் அதை இழந்துபோவான்; என்னிமித்தமாகத் தன் ஜீவனை இழந்து போகிறவன் அதைக் கண்டடைவான்.
26 மனுஷன் உலகம் முழுவதையும் ஆதாயப்படுத்திக்கொண்டாலும், தன் ஜீவனை நஷ்டப்படுத்தினால் அவனுக்கு லாபம் என்ன? மனுஷன் தன் ஜீவனுக்கு ஈடாக என்னத்தைக் கொடுப்பான்?
27 மனுஷகுமாரன் தம்முடைய பிதாவின் மகிமைபொருந்தினவராய்த் தம்முடைய தூதரோடுங்கூட வருவார்; அப்பொழுது, அவனவன் கிரியைக்குத்தக்கதாக அவனவனுக்குப் பலனளிப்பார்.
24 Then said Jesus unto his disciples, If any man will come after me, let him deny himself, and take up his cross, and follow me.
25 For whosoever will save his life shall lose it: and whosoever will lose his life for my sake shall find it.
26 For what is a man profited, if he shall gain the whole world, and lose his own soul? or what shall a man give in exchange for his soul?
27 For the Son of man shall come in the glory of his Father with his angels; and then he shall reward every man according to his works.
ஆன்மீக பக்தி என்பது கிறிஸ்தவத்தின் ஆன்மா.
Spiritual devoutness is the soul of Christianity.
தெய்வீக மனம் மனிதனின் ஆன்மாவாகும், மேலும் மனிதனுக்கு எல்லாவற்றிலும் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது. மனிதன் ஒரு பொருள் அடிப்படையில் படைக்கப்படவில்லை, அல்லது ஆவி ஒருபோதும் உருவாக்காத பொருள் சட்டங்களுக்குக் கீழ்ப்படியும்படி கட்டளையிடப்படவில்லை; அவரது மாகாணம் ஆன்மீக சட்டங்களில், மனதின் உயர் சட்டத்தில் உள்ளது.
The divine Mind is the Soul of man, and gives man dominion over all things. Man was not created from a material basis, nor bidden to obey material laws which Spirit never made; his province is in spiritual statutes, in the higher law of Mind.
ஆன்மாவும் ஆன்மாவும் ஒன்று, கடவுளும் ஆன்மாவும் ஒன்று, இது ஒருபோதும் வரையறுக்கப்பட்ட மனதிலோ அல்லது வரையறுக்கப்பட்ட உடலிலோ சேர்க்கப்படவில்லை. ஆவி நித்தியமானது, தெய்வீகமானது. ஆவியான ஆன்மாவைத் தவிர வேறெதுவும் வாழ்க்கையை உருவாக்க முடியாது, ஏனென்றால் ஆவி எல்லாவற்றையும் விட மேலானது. ஆன்மா அழியாதது என்பதால், அது மரணத்தில் இல்லை. ஆவியாக இருப்பதற்கு ஆன்மா உடலற்றதாக இருக்க வேண்டும், ஏனெனில் ஆவி வரையறுக்கப்படவில்லை. ஆன்மாவின் தவறான உணர்வை இழப்பதன் மூலம் மட்டுமே, அழியாத தன்மையை வெளிச்சத்திற்கு கொண்டு வருவதால், வாழ்வின் நித்திய வெளிப்பாட்டைப் பெற முடியும்.
Soul and Spirit being one, God and Soul are one, and this one never included in a limited mind or a limited body. Spirit is eternal, divine. Nothing but Spirit, Soul, can evolve Life, for Spirit is more than all else. Because Soul is immortal, it does not exist in mortality. Soul must be incorporeal to be Spirit, for Spirit is not finite. Only by losing the false sense of Soul can we gain the eternal unfolding of Life as immortality brought to light.
மனித சிந்தனை ஆன்மா என்ற வார்த்தையின் பொருளைக் கலப்படம் செய்துள்ளது, ஆன்மா என்பது ஒரு தீய மற்றும் நல்ல புத்திசாலித்தனம், பொருளில் வசிக்கும். ஆன்மா என்ற வார்த்தையின் சரியான பயன்பாட்டை எப்போதும் கடவுள் என்ற வார்த்தையை மாற்றுவதன் மூலம் பெறலாம், அங்கு தெய்வீக அர்த்தம் தேவைப்படுகிறது. மற்ற சந்தர்ப்பங்களில், உணர்வு என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துங்கள், மேலும் உங்களுக்கு அறிவியல் அர்த்தம் இருக்கும். கிரிஸ்துவர் அறிவியலில் பயன்படுத்தப்படுவது போல், ஆன்மா என்பது ஸ்பிரிட் அல்லது கடவுளின் ஒத்த சொல்லாகும்; ஆனால் அறிவியலுக்கு வெளியே, ஆன்மா உணர்வுடன், பொருள் உணர்வுடன் ஒத்திருக்கிறது.
Human thought has adulterated the meaning of the word soul through the hypothesis that soul is both an evil and a good intelligence, resident in matter. The proper use of the word soul can always be gained by substituting the word God, where the deific meaning is required. In other cases, use the word sense, and you will have the scientific signification. As used in Christian Science, Soul is properly the synonym of Spirit, or God; but out of Science, soul is identical with sense, with material sensation.
பரலோகராஜ்யம். தெய்வீக அறிவியலில் நல்லிணக்கத்தின் ஆட்சி; தவறாத, நித்திய மற்றும் சர்வ வல்லமையுள்ள மனதின் சாம்ராஜ்யம்; ஆன்மா உச்சமாக இருக்கும் ஆவியின் வளிமண்டலம்.
Kingdom of Heaven. The reign of harmony in divine Science; the realm of unerring, eternal, and omnipotent Mind; the atmosphere of Spirit, where Soul is supreme.
வாழ்க்கை தன்னிறைவு பெற்றது என்பதை நாம் மறுக்க முடியாது, மேலும் ஆன்மாவின் நித்திய நல்லிணக்கத்தை நாம் ஒருபோதும் மறுக்கக்கூடாது, ஏனென்றால், மரண உணர்வுகளுக்கு, கருத்து வேறுபாடு உள்ளது. கடவுளைப் பற்றிய நமது அறியாமை, தெய்வீகக் கொள்கை, இது வெளிப்படையான முரண்பாடுகளை உருவாக்குகிறது, மேலும் அவரைப் பற்றிய சரியான புரிதல் நல்லிணக்கத்தை மீட்டெடுக்கிறது. ஆன்மாவின் மகிழ்ச்சிக்காக உணர்வின் இன்பங்களையும் துன்பங்களையும் பரிமாறிக்கொள்ள உண்மை நீண்ட காலமாக நம் அனைவரையும் கட்டாயப்படுத்தும்.
We cannot deny that Life is self-sustained, and we should never deny the everlasting harmony of Soul, simply because, to the mortal senses, there is seeming discord. It is our ignorance of God, the divine Principle, which produces apparent discord, and the right understanding of Him restores harmony. Truth will at length compel us all to exchange the pleasures and pains of sense for the joys of Soul.
கேள்வி. - ஐந்து உடல் உணர்வுகள் மனிதனை உருவாக்குகின்றனவா?
பதில். — கிறிஸ்டியன் சயின்ஸ் அழியாத ஆதாரத்துடன் எந்த பொருள் உணர்வின் சாத்தியமற்ற தன்மையையும் நிலைநிறுத்துகிறது, மேலும் இந்த உணர்வுகள் என்று அழைக்கப்படுபவை மரண நம்பிக்கைகள் என வரையறுக்கிறது. சரீர உணர்வுகள் ஆன்மீக உண்மை மற்றும் அழியாத தன்மையை அறிய முடியாது. ஒரு தாவரத்தின் நார்களை விட, நரம்புகளுக்கு எந்த நம்பிக்கையை அளிக்கிறது என்பதைத் தவிர, எந்த உணர்ச்சியும் இல்லை. மனம் மட்டுமே அனைத்து திறன்களையும், உணர்தலையும், புரிந்துகொள்ளுதலையும் கொண்டுள்ளது. எனவே, மனநலன்கள் அமைப்பு மற்றும் சிதைவின் தயவில் இல்லை, இல்லையெனில் புழுக்கள் மனிதனை நாகரீகமாக மாற்றும். மனிதனின் உண்மையான புலன்கள் காயமடைவது சாத்தியமாக இருந்தால், ஆன்மா அவற்றை அவற்றின் முழுமையிலும் மீண்டும் உருவாக்க முடியும்; ஆனால் அவைகளை தொந்தரவு செய்யவோ அழிக்கவோ முடியாது, ஏனெனில் அவை அழியாத மனதில் உள்ளன, பொருளில் அல்ல.
Question. — Do the five corporeal senses constitute man?
Answer. — Christian Science sustains with immortal proof the impossibility of any material sense, and defines these so-called senses as mortal beliefs, the testimony of which cannot be true either of man or of his Maker. The corporeal senses can take no cognizance of spiritual reality and immortality. Nerves have no more sensation, apart from what belief bestows upon them, than the fibres of a plant. Mind alone possesses all faculties, perception, and comprehension. Therefore mental endowments are not at the mercy of organization and decomposition, — otherwise the very worms could unfashion man. If it were possible for the real senses of man to be injured, Soul could reproduce them in all their perfection; but they cannot be disturbed nor destroyed, since they exist in immortal Mind, not in matter.
ஆன்மீக உணர்வு என்பது கடவுளைப் புரிந்துகொள்வதற்கான ஒரு நனவான, நிலையான திறன். வார்த்தைகளில் விசுவாசத்தை விட செயல்களால் விசுவாசத்தின் மேன்மையை இது காட்டுகிறது. அதன் கருத்துக்கள் "புதிய மொழிகளில்" மட்டுமே வெளிப்படுத்தப்படுகின்றன. மேலும் இவை ஆன்மீக மூலத்தை மனித சிந்தனை புரிந்துகொள்ளக்கூடிய மொழியில் மொழிபெயர்ப்பதன் மூலம் விளக்கப்படுகின்றன.
கிறித்தவத்தின் கொள்கையும் ஆதாரமும் ஆன்மீக உணர்வால் அறியப்படுகின்றன. நோயுற்றவர்களைக் குணப்படுத்துவதன் மூலமும், தீமைகளைத் துரத்துவதன் மூலமும், மரணத்தை அழிப்பதன் மூலமும், "அழிக்கப்படும் கடைசி எதிரி," - பொருள் மற்றும் அதன் சட்டங்கள் என்று அழைக்கப்படுவதை அவர் புறக்கணிப்பதன் மூலம் அவை இயேசுவின் ஆர்ப்பாட்டங்களில் முன்வைக்கப்பட்டுள்ளன.
ஆன்மாவும் அதன் குணாதிசயங்களும் மனிதன் மூலம் என்றென்றும் வெளிப்படுவதை அறிந்த மாஸ்டர், நோயுற்றவர்களைக் குணப்படுத்தினார், பார்வையற்றவர்களுக்கு பார்வையும், காதுகேளாதவர்களுக்குக் கால்களும், கால் ஊனமுற்றவர்களுக்குக் கால்களும் அளித்தார், இதன் மூலம் மனித மனங்களிலும் உடலிலும் தெய்வீக மனதின் அறிவியல் செயல்பாட்டை வெளிச்சத்திற்குக் கொண்டு வந்து ஆன்மா மற்றும் இரட்சிப்பைப் பற்றிய சிறந்த புரிதலை வழங்கினார்.
Spiritual sense is a conscious, constant capacity to understand God. It shows the superiority of faith by works over faith in words. Its ideas are expressed only in "new tongues;" and these are interpreted by the translation of the spiritual original into the language which human thought can comprehend.
The Principle and proof of Christianity are discerned by spiritual sense. They are set forth in Jesus' demonstrations, which show — by his healing the sick, casting out evils, and destroying death, "the last enemy that shall be destroyed," — his disregard of matter and its so-called laws.
Knowing that Soul and its attributes were forever manifested through man, the Master healed the sick, gave sight to the blind, hearing to the deaf, feet to the lame, thus bringing to light the scientific action of the divine Mind on human minds and bodies and giving a better understanding of Soul and salvation.
வாழ்க்கை வாழ்க்கையை நிரூபிக்கிறது. ஆன்மாவின் அழியாத தன்மை மனிதனை அழியாததாக்குகிறது. ஜீவனாகிய கடவுள் ஒரு கணம் தன் பிரதிபலிப்பில் இருந்து பிரிந்திருந்தால், மனிதனே, அந்த நேரத்தில் தெய்வீகம் பிரதிபலிக்காது. ஈகோ வெளிப்படுத்தப்படாததாக இருக்கும், தந்தை குழந்தை இல்லாதவராக இருப்பார் - தந்தை இல்லை.
வாழ்க்கை அல்லது ஆன்மாவும் அதன் பிரதிநிதியான மனிதனும் ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு ஒன்றுபட்டு, பின்னர் விவாகரத்துச் சட்டத்தின்படி பிரிந்து, சில நிச்சயமற்ற எதிர்கால நேரத்தில் மற்றும் அறியப்படாத விதத்தில் மீண்டும் ஒன்றிணைந்தால், - இது மனிதகுலத்தின் பொதுவான மதக் கருத்து, - அழியாமைக்கான பகுத்தறிவு ஆதாரம் இல்லாமல் போய்விடும். ஆனால் மனிதன் கடவுளைப் பிரதிபலித்தால், மனிதனைக் கடவுளிடமிருந்து ஒரு கணம் பிரிக்க முடியாது. இவ்வாறு விஞ்ஞானம் மனிதனின் இருப்பை அப்படியே நிரூபிக்கிறது.
உயிரை நிரந்தரமாக அறியும் ஆன்மாவால் உருவாக்கப்பட்ட ஆன்மீக உணர்வுகளை விட, சடப்பொருளாக வெளிப்படும் எண்ணற்ற மரண சிந்தனை வடிவங்கள், ஜடப்பொருள் உணர்வுகளுக்கு மிகவும் வேறுபட்டவை அல்லது உண்மையானவை அல்ல. பௌதிகப் புலன்களின் கசப்பான சாட்சியங்களுக்கு மத்தியில் கலங்காமல், விஞ்ஞானம், இன்னும் சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்து, மனிதர்களுக்கு மாறாத, இணக்கமான, தெய்வீகக் கொள்கையை விரிவுபடுத்துகிறது, - வாழ்க்கையையும் பிரபஞ்சத்தையும் விரிவுபடுத்துகிறது, எப்போதும் இருக்கும் மற்றும் நித்தியமானது.
Life demonstrates Life. The immortality of Soul makes man immortal. If God, who is Life, were parted for a moment from His reflection, man, during that moment there would be no divinity reflected. The Ego would be unexpressed, and the Father would be childless, — no Father.
If Life or Soul and its representative, man, unite for a period and then are separated as by a law of divorce to be brought together again at some uncertain future time and in a manner unknown, — and this is the general religious opinion of mankind, — we are left without a rational proof of immortality. But man cannot be separated for an instant from God, if man reflects God. Thus Science proves man's existence to be intact.
The myriad forms of mortal thought, made manifest as matter, are not more distinct nor real to the material senses than are the Soul-created forms to spiritual sense, which cognizes Life as permanent. Undisturbed amid the jarring testimony of the material senses, Science, still enthroned, is unfolding to mortals the immutable, harmonious, divine Principle, — is unfolding Life and the universe, ever present and eternal.
ஆன்மிக மனிதனின் ஆன்மா, அல்லது மனம், கடவுள், எல்லா உயிர்களின் தெய்வீகக் கோட்பாடு, மேலும் இந்த உண்மையான மனிதன் உணர்வுக்கு பதிலாக ஆன்மாவால் ஆளப்படுவதால், ஆவியின் சட்டத்தால் அல்ல, பொருளின் விதிகள் என்று அழைக்கப்படுவதால், தந்தை பரிபூரணமாக இருந்தாலும், மனிதனைப் பற்றிய அறிவியல் மனிதனை பரிபூரணமாக வெளிப்படுத்துகிறது.
The Science of being reveals man as perfect, even as the Father is perfect, because the Soul, or Mind, of the spiritual man is God, the divine Principle of all being, and because this real man is governed by Soul instead of sense, by the law of Spirit, not by the so-called laws of matter.
"உன் தேவனாகிய கர்த்தரிடத்தில் உன் முழு இருதயத்தோடும், உன் முழு ஆத்துமாவோடும், உன் முழு மனதோடும் அன்புகூருகிறாயா"? இந்தக் கட்டளையானது, வெறும் பொருள் உணர்வு, பாசம் மற்றும் வழிபாடு அனைத்தையும் சரணடைவதையும் உள்ளடக்கியது. இது கிறிஸ்தவத்தின் எல் டொராடோ. இது வாழ்க்கை அறிவியலை உள்ளடக்கியது, மேலும் ஆவியின் தெய்வீக கட்டுப்பாட்டை மட்டுமே அங்கீகரிக்கிறது, அதில் ஆன்மா நமது எஜமானர், மற்றும் பொருள் உணர்வு மற்றும் மனிதனுக்கு இடமில்லை.
Dost thou "love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy mind"? This command includes much, even the surrender of all merely material sensation, affection, and worship. This is the El Dorado of Christianity. It involves the Science of Life, and recognizes only the divine control of Spirit, in which Soul is our master, and material sense and human will have no place.
தினசரி கடமைகள்
வழங்கியவர் மேரி பேக்கர் எடி
தினசரி ஜெபம்
ஒவ்வொரு நாளும் ஜெபிப்பது இந்த திருச்சபையின் ஒவ்வொரு உறுப்பினரின் கடமையாகும்: "உம்முடைய ராஜ்யம் வா;" தெய்வீக சத்தியம், வாழ்க்கை, அன்பு ஆகியவற்றின் ஆட்சி என்னுள் நிலைபெறட்டும், எல்லா பாவங்களையும் என்னிடமிருந்து விலக்கட்டும்; உம்முடைய வார்த்தை எல்லா மனிதர்களிடமும் பாசத்தை வளப்படுத்தி, அவற்றை ஆளட்டும்!
சர்ச் கையேடு, கட்டுரை 8, பிரிவு. 4
நோக்கங்கள் மற்றும் செயல்களுக்கான விதி
தி மதர் சர்ச்சின் உறுப்பினர்களின் நோக்கங்கள் அல்லது செயல்களை விரோதமோ அல்லது தனிப்பட்ட இணைப்போ தூண்டக்கூடாது. அறிவியலில், தெய்வீக அன்பு மட்டுமே மனிதனை ஆளுகிறது; ஒரு கிறிஸ்தவ விஞ்ஞானி அன்பின் இனிமையான வசதிகளையும், பாவத்தைக் கண்டிப்பதிலும், உண்மையான சகோதரத்துவம், தொண்டு, மன்னிப்பு ஆகியவற்றிலும் பிரதிபலிக்கிறார். இந்த திருச்சபையின் உறுப்பினர்கள் தினந்தோறும் கவனித்து, எல்லா தீமைகளிலிருந்தும், தீர்க்கதரிசனம், தீர்ப்பு, கண்டனம், ஆலோசனை, செல்வாக்கு செலுத்துதல் அல்லது தவறாக செல்வாக்கு செலுத்துதல் ஆகியவற்றிலிருந்து விடுவிக்கப்பட வேண்டும்.
சர்ச் கையேடு, கட்டுரை 8, பிரிவு. 1
கடமைக்கு விழிப்புணர்வு
ஆக்கிரமிப்பு மனநல ஆலோசனைகளுக்கு எதிராக தினமும் தன்னை தற்காத்துக் கொள்வது இந்த திருச்சபையின் ஒவ்வொரு உறுப்பினரின் கடமையாகும், மேலும் கடவுளுக்கும், அவரது தலைவருக்கும், மனிதகுலத்திற்கும் அவர் செய்ய வேண்டிய கடமையை மறக்கவோ புறக்கணிக்கவோ கூடாது. அவருடைய கிரியைகளால் அவர் நியாயந்தீர்க்கப்படுவார், நியாயப்படுத்தப்படுவார் அல்லது கண்டிக்கப்படுவார்.
சர்ச் கையேடு, கட்டுரை 8, பிரிவு. 6