ஞாயிற்றுக்கிழமை ஏப்ரல் 18, 2021
“"கர்த்தர் தமது ஊழியக்காரரின் ஆத்துமாவை மீட்டுக்கொள்ளுகிறார்; அவரை நம்புகிற ஒருவன்மேலும் குற்றஞ்சுமராது."”
“The Lord redeemeth the soul of his servants: and none of them that trust in him shall be desolate.”
PDF Downloads:
யூடுபே இல் கேட்க இங்கே கிளிக் செய்க
████████████████████████████████████████████████████████████████████████
9 கர்த்தருக்குப் பயப்படுகிற பயம் சுத்தமும், என்றைக்கும் நிலைக்கிறதுமாயிருக்கிறது; கர்த்தருடைய நியாயங்கள் உண்மையும், அவைகள் அனைத்தும் நீதியுமாயிருக்கிறது.
10 அவைகள் பொன்னிலும், மிகுந்த பசும்பொன்னிலும் விரும்பப்படத்தக்கதும், தேனிலும் தேன்கூட்டிலிருந்து ஒழுகும் தெளிதேனிலும் மதுரமுள்ளதுமாய் இருக்கிறது.
11 அன்றியும் அவைகளால் உமது அடியேன் எச்சரிக்கப்படுகிறேன்; அவைகளைக் கைக்கொள்ளுகிறதினால் மிகுந்த பலன் உண்டு.
12 தன் பிழைகளை உணருகிறவன் யார்? மறைவான குற்றங்களுக்கு என்னை நீங்கலாக்கும்.
13 துணிகரமான பாவங்களுக்கு உமது அடியேனை விலக்கிக்காரும், அவைகள் என்னை ஆண்டுகொள்ள ஒட்டாதிரும்; அப்பொழுது நான் உத்தமனாகி, பெரும்பாதகத்துக்கு நீங்கலாயிருப்பேன்.
14 என் கன்மலையும் என் மீட்பருமாகிய கர்த்தாவே, என் வாயின் வார்த்தைகளும், என் இருதயத்தின் தியானமும், உமது சமுகத்தில் பிரீதியாயிருப்பதாக.
9. The fear of the Lord is clean, enduring for ever: the judgments of the Lord are true and righteous altogether.
10. More to be desired are they than gold, yea, than much fine gold: sweeter also than honey and the honeycomb.
11. Moreover by them is thy servant warned: and in keeping of them there is great reward.
12. Who can understand his errors? cleanse thou me from secret faults.
13. Keep back thy servant also from presumptuous sins; let them not have dominion over me: then shall I be upright, and I shall be innocent from the great transgression.
14. Let the words of my mouth, and the meditation of my heart, be acceptable in thy sight, O Lord, my strength, and my redeemer.
பாடம் பிரசங்கம்
1 தேவனே, உமது கிருபையின்படி எனக்கு இரங்கும், உமது மிகுந்த இரக்கங்களின்படி என் மீறுதல்கள் நீங்க என்னைச் சுத்திகரியும்.
2 என் அக்கிரமம் நீங்க என்னை முற்றிலும் கழுவி, என் பாவமற என்னைச் சுத்திகரியும்.
3 என் மீறுதல்களை நான் அறிந்திருக்கிறேன்; என் பாவம் எப்பொழுதும் எனக்கு முன்பாக நிற்கிறது.
9 என் பாவங்களைப் பாராதபடிக்கு நீர் உமது முகத்தை மறைத்து, என் அக்கிரமங்களையெல்லாம் நீக்கியருளும்.
10 தேவனே, சுத்த இருதயத்தை என்னிலே சிருஷ்டியும், நிலைவரமான ஆவியை என் உள்ளத்திலே புதுப்பியும்.
15 ஆண்டவரே, என் உதடுகளைத் திறந்தருளும்; அப்பொழுது என் வாய் உம்முடைய புகழை அறிவிக்கும்.
1 Have mercy upon me, O God, according to thy lovingkindness: according unto the multitude of thy tender mercies blot out my transgressions.
2 Wash me throughly from mine iniquity, and cleanse me from my sin.
3 For I acknowledge my transgressions: and my sin is ever before me.
9 Hide thy face from my sins, and blot out all mine iniquities.
10 Create in me a clean heart, O God; and renew a right spirit within me.
15 O Lord, open thou my lips; and my mouth shall shew forth thy praise.
18 பின்பு, திரளான ஜனங்கள் தம்மைச் சூழ்ந்திருக்கிறதைக் கண்டு, அக்கரைக்குப் போகக்கட்டளையிட்டார்.
18 Now when Jesus saw great multitudes about him, he gave commandment to depart unto the other side.
1 அப்பொழுது, அவர் படவில் ஏறி, இக்கரைப்பட்டுத் தம்முடைய பட்டணத்திற்கு வந்தார்.
2 அங்கே படுக்கையிலே கிடந்த ஒரு திமிர்வாதக்காரனை அவரிடத்தில் கொண்டுவந்தார்கள். இயேசு அவர்களுடைய விசுவாசத்தைக் கண்டு, திமிர்வாதக்காரனை நோக்கி: மகனே, திடன்கொள், உன் பாவங்கள் உனக்கு மன்னிக்கப்பட்டது என்றார்.
3 அப்பொழுது, வேதபாரகரில் சிலர்: இவன் தேவதூஷணம் சொல்லுகிறான் என்று தங்கள் உள்ளத்தில் சொல்லிக்கொண்டார்கள்.
4 இயேசு அவர்கள் நினைவுகளை அறிந்து: நீங்கள் உங்கள் இருதயங்களில் பொல்லாதவைகளைச் சிந்திக்கிறதென்ன?
5 உன் பாவங்கள் மன்னிக்கப்பட்டது என்று சொல்வதோ, எழுந்து நடவென்று சொல்வதோ எது எளிது?
6 பூமியிலே பாவங்களை மன்னிக்க மனுஷகுமாரனுக்கு அதிகாரம் உண்டென்பதை நீங்கள் அறியவேண்டும் என்று சொல்லி, திமிர்வாதக்காரனை நோக்கி: நீ எழுந்து உன் படுக்கையை எடுத்துக்கொண்டு, உன் வீட்டுக்குப் போ என்றார்.
7 உடனே அவன் எழுந்து, தன் வீட்டுக்குப்போனான்.
8 ஜனங்கள் அதைக்கண்டு ஆச்சரியப்பட்டு, மனுஷருக்கு இப்படிப்பட்ட அதிகாரத்தைக் கொடுத்தவராகிய தேவனை மகிமைப்படுத்தினார்கள்.
9 இயேசு அவ்விடம் விட்டுப் புறப்பட்டுப்போகையில், ஆயத்துறையில் உட்கார்ந்திருந்த மத்தேயு என்னும் ஒரு மனுஷனைக்கண்டு: எனக்குப் பின்சென்றுவா என்றார்; அவன் எழுந்து அவருக்குப் பின்சென்றான்.
10 பின்பு அவர் வீட்டிலே போஜனபந்தியிருக்கையில், அநேக ஆயக்காரரும் பாவிகளும் வந்து, இயேசுவோடும் அவர் சீஷரோடுங்கூடப் பந்தியிருந்தார்கள்.
11 பரிசேயர் அதைக்கண்டு, அவருடைய சீஷர்களை நோக்கி: உங்கள் போதகர் ஆயக்காரரோடும் பாவிகளோடும் போஜனம் பண்ணுகிறதென்னவென்று கேட்டார்கள்.
12 இயேசு அதைக்கேட்டு: பிணியாளிகளுக்கு வைத்தியன் வேண்டியதேயல்லாமல் சுகமுள்ளவர்களுக்கு வேண்டியதில்லை.
13 பலியையல்ல, இரக்கத்தையே விரும்புகிறேன் என்பதின் கருத்து இன்னதென்று போய்க் கற்றுகொள்ளுங்கள்; நீதிமான்களையல்ல, பாவிகளையே மனந்திரும்புகிறதற்கு அழைக்க வந்தேன் என்றார்.
1 And he entered into a ship, and passed over, and came into his own city.
2 And, behold, they brought to him a man sick of the palsy, lying on a bed: and Jesus seeing their faith said unto the sick of the palsy; Son, be of good cheer; thy sins be forgiven thee.
3 And, behold, certain of the scribes said within themselves, This man blasphemeth.
4 And Jesus knowing their thoughts said, Wherefore think ye evil in your hearts?
5 For whether is easier, to say, Thy sins be forgiven thee; or to say, Arise, and walk?
6 But that ye may know that the Son of man hath power on earth to forgive sins, (then saith he to the sick of the palsy,) Arise, take up thy bed, and go unto thine house.
7 And he arose, and departed to his house.
8 But when the multitudes saw it, they marvelled, and glorified God, which had given such power unto men.
9 And as Jesus passed forth from thence, he saw a man, named Matthew, sitting at the receipt of custom: and he saith unto him, Follow me. And he arose, and followed him.
10 And it came to pass, as Jesus sat at meat in the house, behold, many publicans and sinners came and sat down with him and his disciples.
11 And when the Pharisees saw it, they said unto his disciples, Why eateth your Master with publicans and sinners?
12 But when Jesus heard that, he said unto them, They that be whole need not a physician, but they that are sick.
13 But go ye and learn what that meaneth, I will have mercy, and not sacrifice: for I am not come to call the righteous, but sinners to repentance.
17 புளிப்பில்லாத அப்பப்பண்டிகையின் முதல் நாளிலே, சீஷர்கள் இயேசுவினிடத்தில் வந்து: பஸ்காவைப் புசிப்பதற்கு நாங்கள் எங்கே உமக்கு ஆயத்தம் பண்ணச் சித்தமாயிருக்கிறீர் என்று கேட்டார்கள்.
18 அதற்கு அவர்: நீங்கள் நகரத்திலே இன்னானிடத்திற்குப் போய்: என் வேளை சமீபமாயிருக்கிறது, உன் வீட்டிலே என் சீஷரோடேகூடப் பஸ்காவை ஆசரிப்பேன் என்று போதகர் சொல்லுகிறார் என்று அவனுக்குச் சொல்லுங்கள் என்றார்.
19 இயேசு கற்பித்தபடி சீஷர்கள் போய், பஸ்காவை ஆயத்தம் பண்ணினார்கள்.
20 சாயங்காலமானபோது, பன்னிருவரோடுங்கூட அவர் பந்தியிருந்தார்.
26 அவர்கள் போஜனம் பண்ணுகையில், இயேசு அப்பத்தை எடுத்து, ஆசீர்வதித்து, அதைப் பிட்டு, சீஷர்களுக்குக் கொடுத்து: நீங்கள் வாங்கிப் புசியுங்கள், இது என்னுடைய சரீரமாயிருக்கிறது என்றார்.
27 பின்பு, பாத்திரத்தையும் எடுத்து ஸ்தோத்திரம்பண்ணி, அவர்களுக்குக் கொடுத்து: நீங்கள் எல்லாரும் இதிலே பானம்பண்ணுங்கள்;
17 Now the first day of the feast of unleavened bread the disciples came to Jesus, saying unto him, Where wilt thou that we prepare for thee to eat the passover?
18 And he said, Go into the city to such a man, and say unto him, The Master saith, My time is at hand; I will keep the passover at thy house with my disciples.
19 And the disciples did as Jesus had appointed them; and they made ready the passover.
20 Now when the even was come, he sat down with the twelve.
26 And as they were eating, Jesus took bread, and blessed it, and brake it, and gave it to the disciples, and said, Take, eat; this is my body.
27 And he took the cup, and gave thanks, and gave it to them, saying, Drink ye all of it;
1 இயேசு இவைகளைச் சொன்ன பின்பு தம்முடைய கண்களை வானத்துக்கு ஏறெடுத்து:
2 பிதாவே, வேளை வந்தது, நீர் உம்முடைய குமாரனுக்குத் தந்தருளின யாவருக்கும் அவர் நித்தியஜீவனைக் கொடுக்கும்பொருட்டு மாம்சமான யாவர்மேலும் நீர் அவருக்கு அதிகாரங்கொடுத்தபடியே, உம்முடைய குமாரன் உம்மை மகிமைப்படுத்தும்படிக்கு நீர் உம்முடைய குமாரனை மகிமைப்படுத்தும்.
4 பூமியிலே நான் உம்மை மகிமைப்படுத்தினேன்; நான் செய்யும்படி நீர் எனக்கு நியமித்த கிரியையைச் செய்துமுடித்தேன்.
5 பிதாவே, உலகம் உண்டாகிறதற்கு முன்னே உம்மிடத்தில் எனக்கு உண்டாயிருந்த மகிமையினாலே இப்பொழுது நீர் என்னை உம்மிடத்திலே மகிமைப்படுத்தும்.
6 நீர் உலகத்தில் தெரிந்தெடுத்து எனக்குத் தந்த மனுஷருக்கு உம்முடைய நாமத்தை வெளிப்படுத்தினேன். அவர்கள் உம்முடையவர்களாயிருந்தார்கள், அவர்களை எனக்குத் தந்தீர், அவர்கள் உம்முடைய வசனத்தைக் கைக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.
7 நீர் எனக்குத் தந்தவைகளெல்லாம் உம்மாலே உண்டாயினவென்று இப்பொழுது அறிந்திருக்கிறார்கள்.
8 நீர் எனக்குக் கொடுத்த வார்த்தைகளை நான் அவர்களுக்குக் கொடுத்தேன்; அவர்கள் அவைகளை ஏற்றுக்கொண்டு, நான் உம்மிடத்திலிருந்து புறப்பட்டுவந்தேன் என்று நிச்சயமாய் அறிந்து, நீர், என்னை அனுப்பினீர் என்று விசுவாசித்திருக்கிறார்கள்.
9 நான் அவர்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளுகிறேன்; உலகத்துக்காக வேண்டிக்கொள்ளாமல், நீர் எனக்குத் தந்தவர்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளுகிறேன்; அவர்கள் உம்முடையவர்களாயிருக்கிறார்களே.
20 நான் இவர்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளுகிறதுமல்லாமல், இவர்களுடைய வார்த்தையினால் என்னை விசுவாசிக்கிறவர்களுக்காகவும் வேண்டிக்கொள்ளுகிறேன்.
21 அவர்களெல்லாரும் ஒன்றாயிருக்கவும், பிதாவே, நீர் என்னை அனுப்பினதை உலகம் விசுவாசிக்கிறதற்காக, நீர் என்னிலேயும் நான் உம்மிலேயும் இருக்கிறதுபோல அவர்களெல்லாரும் நம்மில் ஒன்றாயிருக்கவும் வேண்டிக்கொள்ளுகிறேன்.
22 நாம் ஒன்றாயிருக்கிறதுபோல: அவர்களும் ஒன்றாயிருக்கும்படி நீர் எனக்குத்தந்த மகிமையை நான் அவர்களுக்குக் கொடுத்தேன்.
26 நீர் என்னிடத்தில் வைத்த அன்பு அவர்களிடத்திலிருக்கும்படிக்கும், நானும் அவர்களிலிருக்கும்படிக்கும், உம்முடைய நாமத்தை அவர்களுக்குத் தெரியப்படுத்தினேன்; இன்னமும் தெரியப்படுத்துவேன் என்றார்.
1 These words spake Jesus, and lifted up his eyes to heaven, and said, Father, the hour is come; glorify thy Son, that thy Son also may glorify thee:
2 As thou hast given him power over all flesh, that he should give eternal life to as many as thou hast given him.
4 I have glorified thee on the earth: I have finished the work which thou gavest me to do.
5 And now, O Father, glorify thou me with thine own self with the glory which I had with thee before the world was.
6 I have manifested thy name unto the men which thou gavest me out of the world: thine they were, and thou gavest them me; and they have kept thy word.
7 Now they have known that all things whatsoever thou hast given me are of thee.
8 For I have given unto them the words which thou gavest me; and they have received them, and have known surely that I came out from thee, and they have believed that thou didst send me.
9 I pray for them: I pray not for the world, but for them which thou hast given me; for they are thine.
20 Neither pray I for these alone, but for them also which shall believe on me through their word;
21 That they all may be one; as thou, Father, art in me, and I in thee, that they also may be one in us: that the world may believe that thou hast sent me.
22 And the glory which thou gavest me I have given them; that they may be one, even as we are one:
26 And I have declared unto them thy name, and will declare it: that the love wherewith thou hast loved me may be in them, and I in them.
3 நீங்களும் எங்களோடே ஐக்கியமுள்ளவர்களாகும்படி, நாங்கள் கண்டும் கேட்டும் இருக்கிறதை உங்களுக்கும் அறிவிக்கிறோம்; எங்களுடைய ஐக்கியம் பிதாவோடும் அவருடைய குமாரனாகிய இயேசுகிறிஸ்துவோடும் இருக்கிறது.
5 தேவன் ஒளியாயிருக்கிறார், அவரில் எவ்வளவேனும் இருளில்லை; இது நாங்கள் அவரிடத்தில் கேட்டு, உங்களுக்கு அறிவிக்கிற விசேஷமாயிருக்கிறது.
6 நாம் அவரோடே ஐக்கியப்பட்டவர்கள் என்று சொல்லியும், இருளிலே நடக்கிறவர்களாயிருந்தால், சத்தியத்தின்படி நடவாமல் பொய்சொல்லுகிறவர்களாயிருப்போம்.
7 அவர் ஒளியிலிருக்கிறதுபோல நாமும் ஒளியிலே நடந்தால் ஒருவரோடொருவர் ஐக்கியப்பட்டிருப்போம்; அவருடைய குமாரனாகிய இயேசுகிறிஸ்துவின் இரத்தம் சகல பாவங்களையும் நீக்கி, நம்மைச் சுத்திகரிக்கும்.
8 நமக்குப் பாவமில்லையென்போமானால் நம்மை நாமே வஞ்சிக்கிறவர்களாயிருப்போம், சத்தியம் நமக்குள் இராது.
9 நம்முடைய பாவங்களை நாம் அறிக்கையிட்டால், பாவங்களை நமக்கு மன்னித்து எல்லா அநியாயத்தையும் நீக்கி நம்மைச் சுத்திகரிப்பதற்கு அவர் உண்மையும் நீதியும் உள்ளவராயிருக்கிறார்.
3 That which we have seen and heard declare we unto you, that ye also may have fellowship with us: and truly our fellowship is with the Father, and with his Son Jesus Christ.
5 This then is the message which we have heard of him, and declare unto you, that God is light, and in him is no darkness at all.
6 If we say that we have fellowship with him, and walk in darkness, we lie, and do not the truth:
7 But if we walk in the light, as he is in the light, we have fellowship one with another, and the blood of Jesus Christ his Son cleanseth us from all sin.
8 If we say that we have no sin, we deceive ourselves, and the truth is not in us.
9 If we confess our sins, he is faithful and just to forgive us our sins, and to cleanse us from all unrighteousness.
8 நாம் பாவிகளாயிருக்கையில் கிறிஸ்து நமக்காக மரித்ததினாலே, தேவன் நம்மேல் வைத்த தமது அன்பை விளங்கப்பண்ணுகிறார்.
10 நாம் தேவனுக்குச் சத்துருக்களாயிருக்கையில், அவருடைய குமாரனின் மரணத்தினாலே அவருடனே ஒப்புரவாக்கப்பட்டோமானால், ஒப்புரவாக்கப்பட்டபின் நாம் அவருடைய ஜீவனாலே இரட்சிக்கப்படுவது அதிக நிச்சயமாமே.
11 அதுவுமல்லாமல், இப்பொழுது ஒப்புரவாகுதலை நமக்குக் கிடைக்கப்பண்ணின நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துமூலமாய் நாம் தேவனைப்பற்றியும் மேன்மைபாராட்டுகிறோம்.
8 God commendeth his love toward us, in that, while we were yet sinners, Christ died for us.
10 For if, when we were enemies, we were reconciled to God by the death of his Son, much more, being reconciled, we shall be saved by his life.
11 And not only so, but we also joy in God through our Lord Jesus Christ, by whom we have now received the atonement.
பிராயச்சித்தம் என்பது கடவுளுடனான மனிதனின் ஒற்றுமையின் எடுத்துக்காட்டு, இதன் மூலம் மனிதன் தெய்வீக சத்தியம், வாழ்க்கை மற்றும் அன்பை பிரதிபலிக்கிறது. நாசரேத்தின் இயேசு பிதாவிடம் மனிதனின் ஒற்றுமையை கற்பித்தார், நிரூபித்தார், இதற்காக நாம் அவருக்கு முடிவில்லாத மரியாதை செலுத்துகிறோம். அவரது நோக்கம் தனிப்பட்ட மற்றும் கூட்டு. அவர் வாழ்க்கையின் வேலைகளை தனக்கு நியாயமாக மட்டுமல்லாமல், மனிதர்களிடம் கருணையுடனும் செய்தார் - அவர்களுடையதை எவ்வாறு செய்வது என்பதைக் காண்பிப்பதற்காக, ஆனால் அவர்களுக்காக அதைச் செய்யவோ அல்லது ஒரு பொறுப்பிலிருந்து விடுவிப்பதற்காகவோ அல்ல. இயேசு தைரியமாக, புலன்களின் அங்கீகாரம் பெற்ற சான்றுகளுக்கு எதிராக, பரிசேய மதங்கள் மற்றும் நடைமுறைகளுக்கு எதிராக செயல்பட்டார், மேலும் அவர் தனது குணப்படுத்தும் சக்தியால் அனைத்து எதிரிகளையும் மறுத்தார்.
Atonement is the exemplification of man's unity with God, whereby man reflects divine Truth, Life, and Love. Jesus of Nazareth taught and demonstrated man's oneness with the Father, and for this we owe him endless homage. His mission was both individual and collective. He did life's work aright not only in justice to himself, but in mercy to mortals, — to show them how to do theirs, but not to do it for them nor to relieve them of a single responsibility. Jesus acted boldly, against the accredited evidence of the senses, against Pharisaical creeds and practices, and he refuted all opponents with his healing power.
இயேசுவின் போதனைகளின் தெய்வீக கோட்பாடு, அன்பின் உண்மையான உணர்வை மனிதனுக்கு அளிப்பதன் மூலம் மனிதனை கடவுளோடு சமரசம் செய்ய இயேசு உதவினார், மேலும் அன்பின் இந்த உண்மையான உணர்வு மனிதனை விஷயம், பாவம் மற்றும் இறப்பு ஆகியவற்றின் சட்டத்திலிருந்து ஆவியின் சட்டத்தால் மீட்டுக்கொள்கிறது, - தெய்வீக அன்பின் சட்டம்.
மனந்திரும்புதல் மற்றும் துன்பத்தின் ஒவ்வொரு வேதனையும், சீர்திருத்தத்திற்கான ஒவ்வொரு முயற்சியும், ஒவ்வொரு நல்ல சிந்தனையும் செயலும், பாவத்திற்கான இயேசுவின் பிராயச்சித்தத்தைப் புரிந்துகொள்வதற்கும் அதன் செயல்திறனுக்கு உதவுவதற்கும் நமக்கு உதவும்; ஆனால் பாவி தொடர்ந்து ஜெபம் செய்து மனந்திரும்பினால், பாவம் செய்து மன்னிக்கவும், அவருக்குப் பிராயச்சித்தத்தில் சிறிதளவு பங்கு உண்டு, - கடவுளோடு ஒரே மனநிலையில் - ஏனெனில், அவருக்கு மனந்திரும்புதல் இல்லை, இது இதயத்தை சீர்திருத்துகிறது மற்றும் மனிதனுக்கு உதவுகிறது ஞானத்தின் விருப்பத்தைச் செய்யுங்கள். நம்முடைய எஜமானரின் போதனைகள் மற்றும் நடைமுறைகளின் தெய்வீகக் கோட்பாட்டை ஓரளவாவது நிரூபிக்க முடியாதவர்களுக்கு கடவுளில் எந்தப் பங்கும் இல்லை. அவருக்குக் கீழ்ப்படியாமல் வாழ்ந்தால், கடவுள் நல்லவர் என்றாலும் நாம் எந்த பாதுகாப்பையும் உணரக்கூடாது.
Jesus aided in reconciling man to God by giving man a truer sense of Love, the divine Principle of Jesus' teachings, and this truer sense of Love redeems man from the law of matter, sin, and death by the law of Spirit, — the law of divine Love.
Every pang of repentance and suffering, every effort for reform, every good thought and deed, will help us to understand Jesus' atonement for sin and aid its efficacy; but if the sinner continues to pray and repent, sin and be sorry, he has little part in the atonement, — in the at-one-ment with God, — for he lacks the practical repentance, which reforms the heart and enables man to do the will of wisdom. Those who cannot demonstrate, at least in part, the divine Principle of the teachings and practice of our Master have no part in God. If living in disobedience to Him, we ought to feel no security, although God is good.
"உங்கள் சொந்த இரட்சிப்பைச் செய்யுங்கள்" என்பது வாழ்க்கை மற்றும் அன்பின் கோரிக்கை, ஏனென்றால் இந்த நோக்கத்திற்காக கடவுள் உங்களுடன் செயல்படுகிறார். "நான் வரும் வரை ஆக்கிரமிக்கவும்!" உங்கள் வெகுமதிக்காக காத்திருங்கள், "நல்ல செயல்களில் சோர்வடைய வேண்டாம்."
பிழையிலிருந்து இறுதி விடுதலை, இதன் மூலம் நாம் அழியாத தன்மை, எல்லையற்ற சுதந்திரம் மற்றும் பாவமற்ற உணர்வு ஆகியவற்றில் மகிழ்ச்சியடைகிறோம், பூக்களின் பாதைகள் மூலமாகவோ அல்லது மற்றொருவரின் தீய முயற்சிக்கு வேலை செய்யாமல் ஒருவரின் நம்பிக்கையைத் தூண்டுவதன் மூலமாகவோ அடைய முடியாது.
நீதிக்கு பாவியின் சீர்திருத்தம் தேவை. நீதி ஒப்புதல் அளிக்கும்போதுதான் மெர்சி கடனை ரத்து செய்கிறது.
"Work out your own salvation," is the demand of Life and Love, for to this end God worketh with you. "Occupy till I come!" Wait for your reward, and "be not weary in well doing."
Final deliverance from error, whereby we rejoice in immortality, boundless freedom, and sinless sense, is not reached through paths of flowers nor by pinning one's faith without works to another's vicarious effort.
Justice requires reformation of the sinner. Mercy cancels the debt only when justice approves.
பாவத்திலிருந்து நம்மைக் காப்பாற்ற ஞானத்திற்கும் அன்பிற்கும் பல சுய தியாகங்கள் தேவைப்படலாம். ஒரு தியாகம், எவ்வளவு பெரியதாக இருந்தாலும், பாவத்தின் கடனை செலுத்த போதுமானதாக இல்லை. பிராயச்சித்தத்திற்கு பாவியின் பங்கில் நிலையான சுய-தூண்டுதல் தேவைப்படுகிறது. கடவுளின் கோபம் தனது அன்புக்குரிய மகன் மீது செலுத்தப்பட வேண்டும் என்பது தெய்வீக இயற்கைக்கு மாறானது. அத்தகைய கோட்பாடு மனிதனால் உருவாக்கப்பட்டதாகும். பிராயச்சித்தம் என்பது இறையியலில் ஒரு கடினமான பிரச்சினையாகும், ஆனால் அதன் விஞ்ஞான விளக்கம் என்னவென்றால், துன்பம் என்பது சத்தியத்தை அழிக்கும் பாவ உணர்வின் பிழை, இறுதியில் பாவம் மற்றும் துன்பம் இரண்டும் நித்திய அன்பின் காலடியில் விழும்.
Wisdom and Love may require many sacrifices of self to save us from sin. One sacrifice, however great, is insufficient to pay the debt of sin. The atonement requires constant self-immolation on the sinner's part. That God's wrath should be vented upon His beloved Son, is divinely unnatural. Such a theory is man-made. The atonement is a hard problem in theology, but its scientific explanation is, that suffering is an error of sinful sense which Truth destroys, and that eventually both sin and suffering will fall at the feet of everlasting Love.
கெத்செமனே புல்லில் புனித வேதனையில் விழுந்த வேதனையின் வியர்வையை நினைவில் வைத்துக் கொண்டு, தாழ்மையான அல்லது வலிமையான சீடர் அதே கோப்பையில் இருந்து குடிக்கும்போது முணுமுணுப்பாரா, மேலும் அதன் அழிப்பாளரின் மீது பாவத்தின் பழிவாங்கலின் சோதனையிலிருந்து தப்பிக்க நினைப்பாரா அல்லது விரும்புவாரா? சத்தியமும் அன்பும் ஒரு வாழ்க்கை வேலையை நிறைவு செய்யும் வரை சில உள்ளங்கைகளை வழங்குகின்றன.
Remembering the sweat of agony which fell in holy benediction on the grass of Gethsemane, shall the humblest or mightiest disciple murmur when he drinks from the same cup, and think, or even wish, to escape the exalting ordeal of sin's revenge on its destroyer? Truth and Love bestow few palms until the consummation of a life-work.
கிறிஸ்தவர்கள் உள்நாட்டிலும் வெளிநாட்டிலும் பிழைக்கு எதிராக ஆயுதங்களை எடுக்க வேண்டும். அவர்கள் தங்களுக்குள்ளும் மற்றவர்களிடமும் பாவத்துடன் பிடிக்க வேண்டும், மேலும் அவர்கள் தங்கள் போக்கை முடிக்கும் வரை இந்த போரைத் தொடர வேண்டும். அவர்கள் விசுவாசத்தைக் கடைப்பிடித்தால், அவர்கள் மகிழ்ச்சியின் கிரீடம் பெறுவார்கள்.
Christians must take up arms against error at home and abroad. They must grapple with sin in themselves and in others, and continue this warfare until they have finished their course. If they keep the faith, they will have the crown of rejoicing.
எங்கள் மாஸ்டர் இறப்பு மற்றும் கல்லறைக்கு எதிரான வெற்றியில் தெய்வீக அறிவியலை முழுமையாகவும் இறுதியாகவும் நிரூபித்தார். இயேசுவின் செயல் மனிதர்களின் அறிவொளி மற்றும் பாவம், நோய் மற்றும் மரணம் ஆகியவற்றிலிருந்து உலகம் முழுவதையும் இரட்சிப்பதற்காக இருந்தது. பவுல் எழுதுகிறார்: "ஏனென்றால், நாம் எதிரிகளாக இருந்தபோது, அவருடைய குமாரனின் மரணத்தால் கடவுளோடு சமரசம் செய்யப்பட்டால், சமரசம் செய்யப்பட்டு, அவருடைய உயிரால் நாம் இரட்சிக்கப்படுவோம்." உடல் அடக்கம் செய்யப்பட்ட மூன்று நாட்களுக்குப் பிறகு அவர் சீடர்களுடன் பேசினார். அழியாத சத்தியத்தையும் அன்பையும் ஒரு கல்லறையில் மறைக்க துன்புறுத்தியவர்கள் தவறிவிட்டனர்.
கடவுளுக்கு மகிமை, போராடும் இதயங்களுக்கு அமைதி! கிறிஸ்து மனித நம்பிக்கையின் மற்றும் விசுவாசத்தின் வாசலில் இருந்து கல்லை உருட்டிவிட்டார், மேலும் கடவுளின் வாழ்க்கையின் வெளிப்பாடு மற்றும் ஆர்ப்பாட்டத்தின் மூலம், மனிதனின் ஆன்மீக யோசனையுடனும், அவருடைய தெய்வீகக் கோட்பாடான அன்புடனும் அவற்றை ஒரே மனநிலையில் உயர்த்தியுள்ளார்.
Our Master fully and finally demonstrated divine Science in his victory over death and the grave. Jesus' deed was for the enlightenment of men and for the salvation of the whole world from sin, sickness, and death. Paul writes: "For if, when we were enemies, we were reconciled to God by the [seeming] death of His Son, much more, being reconciled, we shall be saved by his life." Three days after his bodily burial he talked with his disciples. The persecutors had failed to hide immortal Truth and Love in a sepulchre.
Glory be to God, and peace to the struggling hearts! Christ hath rolled away the stone from the door of human hope and faith, and through the revelation and demonstration of life in God, hath elevated them to possible at-one-ment with the spiritual idea of man and his divine Principle, Love.
கடவுளைத் தவிர வேறு எந்த சக்தியும் இல்லை. சர்வ வல்லமைக்கு எல்லா சக்தியும் உண்டு, வேறு எந்த சக்தியையும் ஒப்புக்கொள்வது கடவுளை அவமதிப்பதாகும். தாழ்மையான நசரேயன் பாவம், நோய் மற்றும் இறப்புக்கு சக்தி உண்டு என்ற கருத்தை தூக்கியெறிந்தார். அவர் அவர்களை சக்தியற்றவர் என்று நிரூபித்தார். கிறிஸ்தவத்தின் ஆர்ப்பாட்டம் அவர்களின் இறந்த நம்பிக்கை மற்றும் விழாக்களின் செல்வாக்கை விட சிறந்து விளங்குவதைக் கண்ட பூசாரிகளின் பெருமையை அது தாழ்த்தியிருக்க வேண்டும்.
There is no power apart from God. Omnipotence has all-power, and to acknowledge any other power is to dishonor God. The humble Nazarene overthrew the supposition that sin, sickness, and death have power. He proved them powerless. It should have humbled the pride of the priests, when they saw the demonstration of Christianity excel the influence of their dead faith and ceremonies.
வெளிப்பாட்டின் எந்தவொரு ஆர்வத்தோடும் பணிவுக்காக ஜெபிப்பது எப்போதுமே அதற்கான விருப்பத்தை அர்த்தப்படுத்துவதில்லை. நாம் ஏழைகளிடமிருந்து விலகிச் சென்றால், ஏழைகளை ஆசீர்வதிப்பவரின் வெகுமதியைப் பெற நாங்கள் தயாராக இல்லை. நாங்கள் மிகவும் பொல்லாத இருதயத்தைக் கொண்டிருப்பதை ஒப்புக்கொள்கிறோம், அது நம்முன் வெறுமனே வைக்கப்படலாம் என்று கேட்டுக்கொள்கிறோம், ஆனால் நம்முடைய அயலவர் பார்க்க விரும்புவதை விட இந்த இருதயத்தை நாம் ஏற்கனவே அறிந்திருக்கவில்லையா?
நாம் நம்மை ஆராய்ந்து, இதயத்தின் பாசமும் நோக்கமும் என்ன என்பதைக் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும், ஏனென்றால் இந்த வழியில் நாம் நேர்மையாக இருப்பதைக் கற்றுக்கொள்ள முடியும்.
Praying for humility with whatever fervency of expression does not always mean a desire for it. If we turn away from the poor, we are not ready to receive the reward of Him who blesses the poor. We confess to having a very wicked heart and ask that it may be laid bare before us, but do we not already know more of this heart than we are willing to have our neighbor see?
We should examine ourselves and learn what is the affection and purpose of the heart, for in this way only can we learn what we honestly are.
உங்கள் அன்றாட நடை மற்றும் உரையாடலில் சத்தியம் பிழையைத் தாண்டினால், நீங்கள் இறுதியாக, "நான் ஒரு நல்ல சண்டையை எதிர்த்துப் போராடினேன் ... விசுவாசத்தை வைத்திருக்கிறேன்" என்று சொல்லலாம், ஏனெனில் நீங்கள் ஒரு சிறந்த மனிதர். இது சத்தியத்துடனும் அன்புடனும் ஒரு பங்கில் நம் பங்கைக் கொண்டுள்ளது. கிறிஸ்தவர்கள் தொடர்ந்து உழைப்பதும் ஜெபிப்பதும் இல்லை, இன்னொருவரின் நன்மை, துன்பம், வெற்றி ஆகியவற்றின் காரணமாக அவர்கள் அவருடைய நல்லிணக்கத்தையும் வெகுமதியையும் அடைவார்கள் என்று எதிர்பார்க்கிறார்கள்.
சீடர் ஆன்மீக ரீதியில் முன்னேறினால், அவர் உள்ளே நுழைய முயற்சிக்கிறார். அவர் தொடர்ந்து பொருள் உணர்விலிருந்து விலகி, ஆவியின் அழியாத விஷயங்களை நோக்கிப் பார்க்கிறார். நேர்மையானவராக இருந்தால், அவர் தொடக்கத்திலிருந்தே ஆர்வத்துடன் இருப்பார், ஒவ்வொரு நாளும் சரியான திசையில் சிறிது பெறுவார், கடைசியாக அவர் தனது போக்கை மகிழ்ச்சியுடன் முடிக்கிறார்.
If Truth is overcoming error in your daily walk and conversation, you can finally say, "I have fought a good fight ... I have kept the faith," because you are a better man. This is having our part in the at-one-ment with Truth and Love. Christians do not continue to labor and pray, expecting because of another's goodness, suffering, and triumph, that they shall reach his harmony and reward.
If the disciple is advancing spiritually, he is striving to enter in. He constantly turns away from material sense, and looks towards the imperishable things of Spirit. If honest, he will be in earnest from the start, and gain a little each day in the right direction, till at last he finishes his course with joy.
தினசரி கடமைகள்
வழங்கியவர் மேரி பேக்கர் எடி
தினசரி ஜெபம்
ஒவ்வொரு நாளும் ஜெபிப்பது இந்த திருச்சபையின் ஒவ்வொரு உறுப்பினரின் கடமையாகும்: "உம்முடைய ராஜ்யம் வா;" தெய்வீக சத்தியம், வாழ்க்கை, அன்பு ஆகியவற்றின் ஆட்சி என்னுள் நிலைபெறட்டும், எல்லா பாவங்களையும் என்னிடமிருந்து விலக்கட்டும்; உம்முடைய வார்த்தை எல்லா மனிதர்களிடமும் பாசத்தை வளப்படுத்தி, அவற்றை ஆளட்டும்!
சர்ச் கையேடு, கட்டுரை 8, பிரிவு. 4
நோக்கங்கள் மற்றும் செயல்களுக்கான விதி
தி மதர் சர்ச்சின் உறுப்பினர்களின் நோக்கங்கள் அல்லது செயல்களை விரோதமோ அல்லது தனிப்பட்ட இணைப்போ தூண்டக்கூடாது. அறிவியலில், தெய்வீக அன்பு மட்டுமே மனிதனை ஆளுகிறது; ஒரு கிறிஸ்தவ விஞ்ஞானி அன்பின் இனிமையான வசதிகளையும், பாவத்தைக் கண்டிப்பதிலும், உண்மையான சகோதரத்துவம், தொண்டு, மன்னிப்பு ஆகியவற்றிலும் பிரதிபலிக்கிறார். இந்த திருச்சபையின் உறுப்பினர்கள் தினந்தோறும் கவனித்து, எல்லா தீமைகளிலிருந்தும், தீர்க்கதரிசனம், தீர்ப்பு, கண்டனம், ஆலோசனை, செல்வாக்கு செலுத்துதல் அல்லது தவறாக செல்வாக்கு செலுத்துதல் ஆகியவற்றிலிருந்து விடுவிக்கப்பட வேண்டும்.
சர்ச் கையேடு, கட்டுரை 8, பிரிவு. 1
கடமைக்கு விழிப்புணர்வு
ஆக்கிரமிப்பு மனநல ஆலோசனைகளுக்கு எதிராக தினமும் தன்னை தற்காத்துக் கொள்வது இந்த திருச்சபையின் ஒவ்வொரு உறுப்பினரின் கடமையாகும், மேலும் கடவுளுக்கும், அவரது தலைவருக்கும், மனிதகுலத்திற்கும் அவர் செய்ய வேண்டிய கடமையை மறக்கவோ புறக்கணிக்கவோ கூடாது. அவருடைய கிரியைகளால் அவர் நியாயந்தீர்க்கப்படுவார், நியாயப்படுத்தப்படுவார் அல்லது கண்டிக்கப்படுவார்.
சர்ச் கையேடு, கட்டுரை 8, பிரிவு. 6
████████████████████████████████████████████████████████████████████████